بعد از نشان دادن صحنه‌هایی کوتاه از دویدن‌ها و پاسکاری‌ها و ضربه زدن‌های زنان فوتبالیست تیم ملی‌مان به توپ که از سیمای نه‌چندان ملی بعید بود، این‌که مجری برنامه، جهانگیر کوثری، گفت از تصاویر مشخص است که میهمان این قسمت‌مان از "جنس فوتبال" است، خیلی چسبید. به این فکر می‌کردم که چقدر راحت می‌توان جنس‌های مشترک دیگری تعریف کرد، خارج از مرزبندی‌های جنسیتی مرسوم و چیزهایی مثل کار و تحصیل و ورزش و هزار حیطه‌ی دیگر را طور دیگری دید. طوری که لازم نباشد به‌خاطر حذف بخش‌های بزرگی از جامعه پی‌درپی ضررکنیم و در برابر بالاگرفتنِ افتخار و غرور و موفقیت‌های بسیار در صحنه‌های گوناگون نشان ممنوع ببینیم.
چقدر دوست دارم فردا (امروز) تیم ملی زنان ایران که کلاً 2 سال است تشکیل شده، تیم هند را که می‌گویند 22 سال سابقه دارد شکست دهد و به مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا برود. بازی رفت را 1-3 باختیم و مثلاً اگر در ورزشگاه آرارات 2-0 هم ببریم صعود می‌کنیم. چقدر عالی می‌شود و چقدر به زیاد شدن انگیزه‌ی دختران ایرانی برای ورزش کردن و دنبال کردنش در سطح قهرمانی کمک می‌کند.
پی‌نوشت:
باورم نمی‌شود. در بازی برگشت 4-1 هند را بردیم و در مجموع 5-4 برنده شدیم. این یعنی تیم ملی فوتبال زنان ایران در اولین حضور رسمی خود به مرحله‌ی نهایی جام ملت‌های آسیا صعود کرد! عالی نیست؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر