اولین پُست جدی این وبلاگ 5 دی‌ماه 85 نوشته شد. الان هم که در اولین ساعت‌های 8دی 86 هستیم. این یعنی حدود 3 روز از یک‌سالگی این‌جا می‌گذرد. زیاد خوشحالم که جایی هست که روزهای این یک سال را ثبت کرده‌ام تا لذت مرور خاطراتی که اگر همه‌شان شاد نیستند، دوره کردنشان همیشه پر است از لذت، از دستم نرود. بیش‌تر از 200 پُست نوشتم در این یک سال و زندگی‌ها کردم با این صفحه‌ی آبی و آرام مجازی. فکر کنم اگر بخواهم یک صفت ثابت بگویم که جریان داشته در این سطرهای روزها و شب‌های یک ساله، همان آرام بودن است. این کلمه را دوست دارم و سعی کردم این‌جا را همان‌طور که دوست دارم بسازم. نمی‌دانم آن‌ها که گاهی این‌جا را خوانده‌اند، برداشتشان چه بوده اما همیشه امیدوار بودم که آرام دکمه‌ی ضربدر بالای صفحه را بزنند و با آبی و سفید هر پُست خداحافظی کنند.
موفق بوده‌ام؟
موفق بوده‌ام؟
۴ نظر:
Yek salegiye webloget mobarak :)
Mamnoon az inke minevisi.
مبارکه، فکر کنم تاتی تاتی دیگه الان باید راه بره
:-)
مباركه! انشاالله عروسيش
سلام پسره خوبي؟ وبلاگها هم مثل آدمها زود زود بزرگ ميشن و ما ميبينيم كه بزرگ شدن و كلي متفاوت از اوني كه ما ميشناختيم و ميديديم
تو و روزهاي سكوتت هم همينطوري هستين بزرگ شدين و متفاوت از اون چيزي كه من ميشناختم
ارسال یک نظر