skip to main
|
skip to sidebar
روزهای سکوت
هییییسسس!
۹ خرداد ۱۳۸۷
پسرک و دریا
وقتی کارت اینطور باشد که مدام در سفری و روی دریا و خشکی، دیگر خداحافظی برای هر رفتن و سلام برای آمدن دوباره معنا ندارد. بار اول را شاید بتوان استثنا دانست ولی. لااقل یک ماهی نیستم و بعید است اینترنتی باشد که بنویسم.
تا بعد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
درباره من
Roozbeh
roozmir@gmail.com
مشاهده نمایه کامل من
My English Blog
THE LAND OF NOD
لينك ها
برچسبها
زندگی
تلخ
خاطره
فرهنگ
فیلم
شعرواره
فمینیسم
شعر
زنان و مردان
فاجعه
انتخابات88
هنر
سیاست
موسیقی
drilling memories
خنده
ورزش
آبی عمیق
شاد
پياده
پیاده
کتاب
غیررسمی
فیلترینگ
وبلاگ
بهارانه
تئاتر
تاریخ
زندگی در غربت
زیست
سؤال
سخنان بزرگان
سیاه برای تاریخ
بايگانی وبلاگ
◄
2012
(2)
◄
فوریهٔ
(1)
◄
ژانویهٔ
(1)
◄
2011
(4)
◄
نوامبر
(1)
◄
مهٔ
(1)
◄
آوریل
(1)
◄
مارس
(1)
◄
2010
(11)
◄
دسامبر
(3)
◄
نوامبر
(1)
◄
ژوئیهٔ
(1)
◄
ژوئن
(1)
◄
مارس
(2)
◄
ژانویهٔ
(3)
◄
2009
(28)
◄
دسامبر
(4)
◄
سپتامبر
(5)
◄
اوت
(2)
◄
ژوئیهٔ
(2)
◄
ژوئن
(3)
◄
مهٔ
(2)
◄
آوریل
(3)
◄
مارس
(1)
◄
فوریهٔ
(3)
◄
ژانویهٔ
(3)
▼
2008
(86)
◄
دسامبر
(4)
◄
نوامبر
(1)
◄
اکتبر
(3)
◄
سپتامبر
(2)
◄
اوت
(6)
◄
ژوئیهٔ
(8)
▼
مهٔ
(11)
کیش
پسرک و دریا
تلویزیون، زنان، استادیوم
و کلمه بود...
فکر ممنوع
شاعر تلخِ راستگوی ما
احمدرضا احمدی در سیما
درد مشترک
هیچ؟
هر سال آخرهای اردیبهشت اتفاق می افتد
تنگ
◄
آوریل
(1)
◄
مارس
(12)
◄
فوریهٔ
(20)
◄
ژانویهٔ
(18)
◄
2007
(203)
◄
دسامبر
(10)
◄
نوامبر
(12)
◄
اکتبر
(11)
◄
سپتامبر
(17)
◄
اوت
(15)
◄
ژوئیهٔ
(19)
◄
ژوئن
(13)
◄
مهٔ
(18)
◄
آوریل
(24)
◄
مارس
(23)
◄
فوریهٔ
(21)
◄
ژانویهٔ
(20)
◄
2006
(4)
◄
دسامبر
(4)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر