۸ شهریور ۱۳۸۶

صبح

ا"و آسمان زلال‌تر از جانِ من
در لحظه‌ی حریری‌ی عشق. ا

گویی
خدا، ا
نفسی پیش، ا
بر بامِ این سپیده گذشته‌ست."* ا

خاصیت شب‌های روشنِ شهریوری است انگار این زلالِ حریری‌ی فراگیر. ا
اسماعیل خویی هم "بر بام این سپیده‌"* اش را در آغازین روزهای شهریوری سروده‌ است. حال تو به جای 86، 54 بگذار بر شناسنامه‌ی زردِ تاریخ. چه فرق می‌کند؟ مهم همان حسِ زلال‌تر از جان است که تا همیشه استوار می‌ماند. ا
تا همیشه... ا

هیچ نظری موجود نیست: