پرده را که می‌کشم،
ماه نیست.
یاد گرفته‌ایم رسم تلخ انتظار را.
می‌مانیم
منتظر
ماهتاب را
و
سپیده را...
دوستان آزاده‌ام
کاش این خطوط را یارای آن بود تا مرهمی باشد بر دردهایتان
منتظر می‌مانیم
بودنتان را
در زیر آسمان پر ستاره‌ی فردا.
مرتبط: ا
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر