ا"هیروشیما عشق من" را دوست داشتم. گرچه لحظههای آغازینِ فیلم عکسهایی از قربانیان و بازماندگان بمباران را نشان میدهد که تلخ است و دردآور، اما چرخش زیبایی مییابد به دیدار دو نفرهی عاشقانهای که قرار نیست خیلی طول بکشد. جاهای زیادی از کار یادِ فیلمهای فوقالعادهی "پیش از طلوع" و "پیش از غروب" میافتادم. البته اگر قرار بر الهام گرفتن باشد این دو تا بعد از هیروشیما عشق من ساخته شدهاند. عشق و صلح و سردرگمیهای به جا مانده از سالهای پیشین عمر، زیبا تصویر شده در این فیلم. کلاً توصیه میکنم دیدنش را. دست آلن رنه درد نکند. از اولین کارهای سینمای نوآر فرانسه به حساب میآید و در سال 1959 ساخته شده.ا
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر