آفتاب

گاهی لازم است که آرام باشی، چشم ها را ببندی و جریان ممتد موسیقی را آرام آرام فرو دهی و در اعجازش غرق شوی... آرشه های نرم ویولن که سیم ها را نوازش کند و با نوای زیر و بم کلاویه های پیانو همراه شود، وادار میشوی که همه فکرهایت را دور بریزی و در تاریکی پشت پلک ها، دنیایی دیگر را بجویی. بی تلاطم، دلشوره، جنگ...

حمید مصدق در جایی از دفتر "از جدایی ها" می گوید:

"حصار خاطره ام را جرقه روشن کرد

صدای پایی از آن دورهای

دور آمد

سکوت شب بشکست

دل گرفته من

از جرقه روشن شد

درون سینه دلم در میان شعله نشست

مرا به وسوسه آفتاب دعوت کرد

ز روی دیده من پلک غرق خواب گشود

کسی که پنجره را

رو به آفتاب گشود"