انجمن شاعران مرده

"ای من، ای زندگی!

در میان این همه واگویه پرسش،

در میان زنجیره بی پایان بی ایمانان،

در شهرهای آکنده از ابلهان،...

ای من، ای زندگی!

به چه باید دل خوش داشت؟

-پاسخ-

به این که تو این جایی،

که زندگی هست و یگانگی،

که نمایش بزرگ هنوز بر جاست

تا تو هم کلامی بر آن بیافزایی."

والت ویتمن، ترجمه حمید خادمی، از کتاب انجمن شاعران مرده

پی نوشت:

قرار است چه بیافزاییم به این نمایش بزرگ؟ اگر بدانیم، دلیل هستی را یافته ایم!

حالم عجیب خوب است پس از دیدن فیلمی که از روی کتاب بالا ساخته شده...عجیب!