گاه آدم میماند چگونه قضاوت کند درباره برنامههای تلویزیونی که بدترین و بهترین حسها را به راحتی به جانت میریزد و به طرز عجیبی متغیر است!
"باز هم زندگیِ" بیژن بیرنگ را دیدهاید؟ با همهی حسهای خوب و آرامِ آن که غم و شادی دلپذیری را در ساعتهای پایانی شب به انسان هدیه میدهد و کمکش میکند که بهتر ببیند. خود را، مردم اطراف را، زندگی را.
برنامهی به ظاهر مستند "به نام دموکراسی" را چطور؟ نقشهای خندهدار، حرفهای خندهدار، نتیجههای خندهدار... خندههایی که از قضا آنها هم بارهای سنگین غم را با زندگی پیوند میزنند و وادارت میکنند برای بار هِزارم از خود بپرسی:
"در کجا زندگی میکنیم؟"
جوابش را میدانید؟
۱ نظر:
با بیرنک کودکی ام را به جوانی رساندم...ای ای دوستش دارم...با برنامه دومی پیر می شوم ...پیر پیر پیر
ارسال یک نظر