چقدر عالیست و لذتبخش تماشای برنامهی "دو قدم مانده به صبح" در آخرین ساعتهای روز. آن هم وقتی کارشناس برنامه محمد رحمانیان باشد و میهمانش هم پانتهآ بهرام و از لذتهای بیپایان اجرا و تماشای تئاتر بگویند. و چقدر تاسفبار است که از زبان خودشان بشنویم که امسال جزو مغضوبین جشنوارهای هستند که بهزودی بدون حضور آنها و احتمالاً خیلیهای دیگر از خوبهای تئاتر این کشور قرار است که برگزار شود.
اختلاط لذت و تاسف حسی است که خیلی هم با آن بیگانه نیستیم در این سالها...
اختلاط لذت و تاسف حسی است که خیلی هم با آن بیگانه نیستیم در این سالها...
۱ نظر:
دلم می خواست می دیدم
..
...
روزهای خاکستری هم میگذره
شاید بد ..اما می گذره
مگه پارسال نگذشت؟؟؟اونقدر تلخ ..اما ..............
..
شاید این تنهایی بهتر از با بقیه بودن و زخم خوردن و لبخند زدن باشه
ارسال یک نظر