از زمانی که نیما پیشنهاد داد برای نوشتن وبلاگی انگلیسی تا پست اولین کارها شاید یک هفته هم طول نکشید. آن قدر لزوم و فایده انجام این کار برای هردومان واضح بود که لازم نبود خیلی بحث کنیم بر سر دلایل. برای قالب و شکل کار هم با وجود برنامه هایی که چیده ایم، سعی کردیم خیلی سخت نگیریم در ابتدا و آن قدم های اول را که معمولا از بس بزرگند برداشته نمی شوند، سریع تر برداریم. دوست داریم در پرونده های مجزایی مسائل مختلف مربوط به کشورمان را مطرح کنیم و گاهی هم نگاهی داشته باشیم به مسائل روز که خدا را شکر آن قدر زیادند که بی موضوع نمی مانیم معمولا. هنوز به این شکل نرسیده ایم البته و کمی پراکنده نوشته ایم. امیدواریم اما که بتوانیم سامان دهیم مطالب را و از زاویه های مختلف به هر موضوع نگاه کنیم.
علاوه بر فایده های شخصی بسیاری که این کار برایمان دارد، جای خالی نگاه هایی از درون به آن چه در ایران می گذرد در فضای وبلاگستان خیلی محسوس است به نظرمان. نگاه هایی که بتواند خواننده های غیر فارسی زبان را بی واسطه آشنا کند با دغدغه ها و فکرها و نحوه رفتار مردمان این سرزمین. رسیدن به چنین دریچه ای آرزوی ماست برای آینده ای دور یا نزدیک. فکر می کنیم از عهده دو نفر بر نمی آید البته که بتوانند نگاهی کم و بیش جامع بیاندازند به آن چه در ایران می گذرد اعم از فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و... . امیدواریم از میان خواننده های احتمالی با دوستانی آشنا شویم برای همکاری و رسیدن به این آرزوهای دست یافتنی.
ببینمتان
Welcome to THE LAND OF NOD
۵ نظر:
حيفم آمد که اولين نظر را من نگذارم.به هر حال اميدوارم موفق باشيم.تا آنجائيکه می دانم سنگ بزرگ علامت نزدن است.اميدوارم اين سنگ ريزه ها را به دقت جمع کنيم.سنگ بزرگ هم می آيد کم کم.
:) من هم امیدوارم نیما جان
ای ول!
و موفق باشین.
movafagh bashid koli
ye zamani in akor mikardam to hamin blogspot..shayd sale 1ya 2 bodam..
ama lan dge hessam nemaid..
..
daram roozaye bazgasht gbe kar o tahrobe mikonam..
shyd kami avaz beshe..shayud..
ارسال یک نظر